- na modłę czegoś
- = na modłę jakąś по како́му-л. образцу́, на како́й-л. мане́р
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
modłę — modłę* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. na modłę {{/stl 7}}{{stl 8}}{czegoś, jakąś} {{/stl 8}}{{stl 7}}; przerobić {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na swoją modłę [na swój fason] {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
na modłę — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś, jakąś} {{/stl 8}}{{stl 7}} naśladując coś, wzorując się na czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego ostatni film jest wyraźnie zrobiony na modłę filmów amerykańskich. Wychowywać dzieci na starą modłę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
modła — 1. Na jakąś, czyjąś modłę, na modłę czegoś «naśladując kogoś, coś, wzorując się na kimś, na czymś; na wzór, na podobieństwo»: „Bieg” nie jest dramatem, lecz epopeją sceniczną, fascynującą propozycją teatralną na staroświecką, barokową modłę. J.… … Słownik frazeologiczny
modła — I ż IV, CMs. modładle; lm D. modładeł przestarz. «wzór, model, wzorzec; norma działania, postępowania; sposób» dziś tylko we fraz. Na modłę czegoś, na jakąś modłę «na wzór czegoś, według jakiegoś wzoru; na jakiś (na czyjś) wzór» ◊ Urobić kogoś na … Słownik języka polskiego
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
urobić — dk VIa, urobićbię, urobićbisz, urób, urobićbił, urobićbiony urabiać ndk I, urobićam, urobićasz, urobićają, urobićaj, urobićał, urobićany 1. «nadać czemuś określoną formę, postać, określony kształt; uformować, ukształtować» Urobić masę betonową.… … Słownik języka polskiego